Shenfa stylu Wu Tai Chi

Shenfa – dosłownie: „metoda ciała”, to sposób pracy ciała i wymogi dotyczące zachowania się jego poszczególnych części. W taijiquan podstawą pracy ciała jest wykorzystanie talii jako osi, by prowadzić ruch kończyn. Niezbędne jest poczucie wygody i ześrodkowania, wszelkie zmiany powinny być odbierane jako swobodne i naturalne. Świadomość prowadzi ruch, czyli „forma i ruch są zjednoczone”. Opanowanie właściwej „metody ciała” jest konieczne dla opanowania sztuki Taijiquan (T’ai Chi Ch’uan).

1. Han xiong – ściągnięta klatka piersiowa

Klatka piersiowa nie może być wypięta. Właściwy stan określa się jako ściągnięcie klatki piersiowej. Ale nie oznacza to jej zapadania się i garbienia się.

2. Ba bei – rozciągnięte plecy

Gdy klatka piersiowa się nie wypina, plecy są naturalnie rozciągnięte, kręgosłup jakby był nieco rozciągany.

3. Song jian – rozluźnione barki

Barki nie powinny podnosić się i napinać.

4. Chen zhou – opuszczone łokcie

Gdy łokcie są naturalnie opuszczone, barki, łokcie i nadgarstki mogą zwinnie wykonywać swoje zadania.

5. Ti ding – czubek głowy podniesiony

Czubek głowy jakby lekko ciągnie do góry i naturalnie prowadzi całe ciało.

6. Diao dang – podwieszona miednica

Obszar bioder jakby był podwieszony w powietrzu – „jak wiadro na sznurze”, pośladki lekko ściągnięte (nie wypinają się do tyłu).

7. Guo dang- obejmujące krocze

Noga pusta i pełna wyraźnie określone, z ideą obejmowania czegoś między nogami, np. jak podczas jazdy na końskim grzbiecie.

8. Hu zhun – ochrona splotu słonecznego i żeber

Każda z rąk chroni połowę ciała, dłonie i przedramiona chronią klatkę piersiową, splot słoneczny, a także głowę, łokcie zasłaniają żebra.

9. Teng nuo – swoboda manewrów

Zmiany pomiędzy pustym i pełnym muszą być swobodne, ruchy zmieniają się odpowiednio do okoliczności, w bezruchu jest gotowość do ruchu.

10. Shan zhan – zdolności do błyskawicznego działania

Ruchy mogą przechodzić jeden w drugi błyskawicznie, na krótkich odcinkach, nieustanna gotowość do eksplozywnej emisji siły.

11. Qi chen dantian – qi opada do dantian

Oddech głęboki, brzuszny, dół ciała „pełny”, poczucie stabilności. Odczucie, które określa się jako „qi opada do dantian”

12. Wei lu zheng zhong – kość ogonowa ześrodkowana

Gdy czubek głowy jakby ciągnie do góry, a pośladki są lekko ściągnięte, mówimy, że kość ogonowa jest ześrodkowana. Punkty akupunktury baihui i huiyin znajdują się na jednej pionowej linii.

13. Xu shi fen ming – puste i pełne wyraźnie określone

Stan pustki i pełności obydwu nóg powinien być wyraźnie określony. Pustka nie oznacza zupełnego braku siły, pełność nie oznacza sztywnego stania.

Wszystkie te punkty są z sobą ściśle powiązane i w dużej mierze wzajemnie zależne.

Pierwsze osiem punktów zostało opisanych już przez twórcę stylu Wu, mistrza Wu Yuxiang (1812-1880), i zostały one przyjęte jako element teorii także w pozostałych stylach taijiquan (t’ai chi ch’uan). Pozostałe punkty podkreślane są w linii mistrza Zhai Weichuan przekazu stylu Wu. Przy czym w innych stylach również są stosowane, tyle, że nie są wpisane w ten sam zestaw punktów.

Andrzej Kalisz